Terwijl deze twee hotties tegen elkaar botsen, is er geen vleugje romantiek. Er is alleen een release. Op dit moment is Will Hunt geen persoon met gedachten, gevoelens en dromen. Door Harper's ogen is hij slechts een instrument om haar toenemende angst te bestrijden, een dosis van iets leuks en vluchtigs in haar te vermoeiende leven. Deze stand van één nacht is het ultieme voorbeeld van Harper's kapitalistische standpunt, de manier waarop ze mensen en gesprekken niet ziet als punten van menselijke verbinding, maar als springplank om haar doelen te bereiken. Het is een grove, rauwe, grensverleggende seksscène. En toch is het bloedheet.
Vanaf aflevering 1 zijn we bij Harper geweest, die over haar schouder tuurde tijdens de tirades van haar baas en de onophoudelijke telefoontjes van HR over haar studie. We weten hoeveel druk ze heeft. We hebben het in haar snelle ogen en strakke kaak gezien. We hebben haar pijn gevoeld. Om dit korte moment van plezier te zien, voelt als een ontlading, niet alleen voor Harper, maar ook voor ons. Wie wist dat werkstress zo heet zou kunnen zijn?